poespas

Vroeger geloofden de mensen dat in de kerstnacht de dieren spraken. Vroeger geloofden de luitjes veel, zoals eeuwige liefde, een mens van goede wil , het mannetje in de maan, wijze staatslieden, Duitse kwaliteitsautos en dat een goed gevulde bankrekening niet nodig was om gelukkig te zijn. Destijds slopen boer en boerin de koeienstal binnen om te luisteren naar het verlanglijstje van Bella en Bertha (graag meer luzernhooi met bergkruiden, kan de temperatuur een graadje hoger en of dit jaar onze tochtige kling gefleemd kan worden door een echte stierevent in plaats van de kille pistolet van de inseminator erin geramd te krijgen). Waarna boer en boerin geinspireerd tot rampetampen tussen de balen hooi overgingen, beslisten dat Bella en Bertha rijp waren voor de slacht en zich optutten voor de nachtmis waar toepasselijk een kindje in een stal gedeponeerd werd.
Vroeger geloofde niemand dat je in de kerstnacht naar dieren kon luisteren; nu beschermen oortjes, smartphone met hoogstpersoonlijke playlist en podcasts tegen elk luisteren naar de wereld nabij ons. Zelf behoor ik tot de door straatkat Flodder geadopteerde mensen, en deze elitegroep luistert onder milde doch vaste dwang. Enkele minuten voor 6 uur s morgens wordt zijn vleesverlangen ziedend, Mens moet gewekt worden eerst mauwen vervolgens nagelkrassend verf van de deur schuren. Mens slaapwandelt door het nog kille huis, presenteert een lepel natte brokken en weet dat nu de deur naar de duistere buitenwereld open moet. Snel, anders wordt het onderbeen van Mens met scherpe bijters doorpriemd. Dat is een aangename ochtend, soms denkt Mens : laat Flodder mee in bed slapen dan wordt ons meer slaap gegund. Dergelijke nacht mondt uit een indringende close up van het feline aarssluitsysteem dat exact om 6 uur tegen de neus van Mens wordt geschoven, honger is honger. Deze ochtend van de kerstnacht waren Mens en Kat samen wakker voor woorden weer mauwen werden.
-Dag Mens, hadden we vorig jaar niet afgesproken dat ik ook in het heerlijk doorgezakte grote witte bed kon spinnen en maffen?
-Absoluut Flodder, maar wel alleen als de Grote Poes niet thuis is, we moeten oppassen want de laatste keer had ze je haren ontdekt, ze geloofde niet echt dat ik mijn schaamhaar daar had afgeschoren.
-Maar Mens toch, ik zal er eens een versgekeeld babyratje leggen, dan zal ze t wel begrijpen.
-Denk ik niet jongen, zoveel heb ik hier ook niet te zeggen. Vertel eens waarmee we je dit jaar plezier kunnen doen.
-Het leven is hier best goed, mijn mensen doen wat ik wil. Op tijd en stond een knauw of klauw houdt ze in het gelid. Alleen dat witzwart gevlekt springbokje dat altijd mijn schoteltje wellustig leeglikt, kan je die collega eens vragen niet te jumpen op de zetel waar ik lig, ik wordt daar zeeziek en zeikerig van. Ik zou t zelf vragen maar dat kan alleen deze nacht. En hoe gaat het tegenwoordig met uw kittens, ik zie die zo weinig.
-Hoe moet ik dat uitleggen Flodder? Mensen kwetsen van wie ze houden, wegen splitsen en kruisen. Heb jij ooit welpjes gehad?
Even draaide Flodder zijn hoofd weg, staarde kort naar de tuin waar een oranjeblauwe winterzon schemerde, hij leek een moment verzonken in een verleden-voor-ons. Flodder keerde zich terug naar mij, keek me met zijn glanzendgroene ogen aan:
-Miauw
Onze tijd was voorbij, we hebben elkaar begrepen. De zon straalde een heldermooi jaar tegemoet.