We belijden huidhuiver en lijden aan huidhonger te genezen met de nationale naaiactie, van overshooting gesproken. Knuffelen, elkaar vlooien, wanneer lippen geen woorden vinden liefde stempelen op een betraande wang, de schaafwonde op de knie van je kleinzoon genezen met magische ‘moederkeszalf’ ( Antwerps dialect om er wat speeksel over te wrijven, huiver en ril! Gij hygienisten in uw kille kiel! Deze gepatenteerde zalf heeft menige kinderpijn verdampt.). In het vehikel van ons menselijk contact reist een massa minitoeristjes mee; uiteindelijk bevat wat wij voor ons lijf houden meer bacterien dan menselijke cellen. Misschien is de mens slechts een mutatie geschikt om microben in leven te houden. Men spreekt van co-evolutie, dat roept een beeld op van gezellig in de koets tegen elkaar schurken. Af en toe heb je pech, en is de schurk een moordenaar, nog vaker killen wij onschuldige minitoeristen. Wanneer we het geluk hebben de rit lang uit te zitten wacht ons nabij de eindhalte een laatste wegherberg, het RVT Rollators Verlengen de Tijd waar afstand niet meer kan.
Deze nacht zat ik er aan tafel, in Huize Vergeet-de Zorg, een roze-zwarte slab met Minnie Mouse rond mijn hals gesloten met klittenband om de portie naast de mond gespuwd voedsel op te vangen. Niets nieuws onder de zon, mijn vrouw doet me dagelijks een keukenschort aan, zonder mag ik niet eten omdat ketchup, zwaartekracht en een witte T-shirt niet te verzoenen zijn. Je kan dus wel zeggen dat ik me in Huize Vergeet-de-Zorg thuis voel. Een nieuwe overbuurvrouw werd ingereden. Enfin ,nieuw, tegen die tijd is alles elke dag nieuw aangezien mijn harde schijf leegloopt. Het volgende gesprek ontwikkelt zich.
- -Wie bent u mevrouw, nieuw hier
- -Ja meneer, mijn kinderen hebben me hier weggestoken, we zullen er maar t beste van maken
- ( aha een optimiste, eens kijken hoe lang ze dat volhoudt… even testen)
- -En wat hebt u in t leven zoal gedaan?
- -Ik heb heel mijn leven bij ‘t RIZIV gewerkt
- ( Nu weet ik even niet wat zeggen , RIZIV en werken in één zin, moeilijk maar mogelijk. Toch maakt een jarenlang gevoed wantrouwen zich van mij meester)
- -En wat was uw functie daar?
- -Ik hield toezicht dat de regels in de ziekenhuizen werden gevolgd, u kunt niet geloven wat die bandieten allemaal uitspoken!
- ( minder dan pottende politici zou ik zo denken, de grote hoop zorgverleners probeert vooral ondanks alle regels hulp te bieden)
- -Hebt u ooit mee gezorgd voor mensen volgens die fameuze regels, mevrouw?
- -Daar had ik geen tijd voor, ‘ nachts en in t weekend heb ik doorgewerkt om regels te maken en dringend gegevens op te vorderen.
- – Hebt u dan nooit tijd genomen om na te denken over die regels voor ze werden ingevoerd?
- -Daar had ik ook geen tijd voor!En u, wat hebt u zoal uitgespookt?
- Ik , bwah, ik zat soms naast een jonge moeder met haar dode baby op haar lege buik en hield haar hand vast en trok me er niks van aan dat u op antwoord wachtte.
Voila , match over voor de optimiste! Shit, ik heb me verslikt in een stuk vis en nu hangt heel de tafel vol brokjes kabeljauw.
Was het een nachtmerrie of een droom, doet er niet toe. Deze morgen mijn huis-zieleknijper een extra lange ontbijtknuf gegeven.
Onderweg 